جلوه

بسم الله الرحمن الرحیم

ما و برف و خون

برفـــی باریده سفـــید و نازنیـــن                           روسپید از او سیه روی زمـین

رنگ خون را با سپیدی کرده پاک                           از عــراق خـسته تا غزه، جِـنین

خون سرخ کودک شـش ماهه را                              برف رقصان! زیرپای خودببیـن

من تمـــــــام هــمتم: آهی بلند!                            طبل توخـالی، گلم! یعنی هـمین

می خـرم «اجنـاس آلوده به خون»                            سودش ارزانیّ آدمکش تـــرین

نوکـــیـا یعــنی گــلوله، نســــــتله                            مثل کـوکــا بمب داغ و آتـشین

تا دراین سرما به«خون»گرمش کنی                         سوی هر کودک یـکی را برگـزین

تیـری از«کـوکا» بزن بر قـلب او                            راحــتش کـن از یتیـمی اینچـنین

موشـکِ «نسکافه» آخــر روز پیـش                            مادرش را کشت و پاشیدبرزمین