جلوه

بسم الله الرحمن الرحیم

مادر من دوزخ است و من عجینِ با گناهم

مانده ام بین دو دنیــا بی پنــاه بی پناهم

من به این پستـان ِ آتش، الفتی دیرینه دارم

گرمی آغـوش مادر بوده عمری سد راهم

ای بهشت آسمانی عـاشقم کن عاشم کن

بی وجـود عشق برتر تا همیشه روسیاهم

ای نشسته پشت برزخ! یک نگاه یک رشته یک نخ

تا مگر سمت تو چرخد بعد از این کوری نگاهم

من نمی میرم مــگر تو، لحظــه آخر بیایی

با لباس خیس ماده، سریزیر و چشم براهم