جلوه

بسم الله الرحمن الرحیم

تو سنگ را می تراشی مثل موم پیکر تراش من

به جایی می رسد هرگز گریز من تلاش من؟

هزاران زخم دارم، تکه تکه می شوم در خویشتن

تویی و قیچی ات ، من هستم و یک لا قماش من

تو با آن دلبرانه هیبتت پیچیده ای در من

تقلا می کند هی بیخودی عقل معاش من