جلوه

بسم الله الرحمن الرحیم

انگار رجعت رخ داده است!

گویا واقع شده است، رجعت را می گویم. انگار حسین باز به میدان آمده با همه اسلام و یزید هم به میدان آمده با همه کفر و نفاق.

جمهوری اسلامی با همه مظلومیتش با فریاد هیهات من الذله یک طرف و استکبار (با اسم و رسم های گوناگون از کفر تا نفاق) با هلهله امپراتوری رسانه ای اش یک طرف.

اما انگار همان گونه که در رجعت،  وقایع دیگرگونه اند؛ این بار فریاد مظلومانه جمهوری اسلامی بی پاسخ نمانده است و گوشهای شنوای بسیار یافته است. این بار دیگر دنیا کوفی نبوده است. این بار فریاد های مظلومانه بسیاری از سراسر جهان به گوش می رسد که: هیهات من الذله

امروز دیگر راز حسین (علیه السلام) به گوش بسیاری رسیده است. خیلی ها دیگر فهمیده اند راه خون دادن را، راه پیروزی خون بر شمشیر را، امروز خون دادن برای پیروز شدن تحت لوای الله اکبر و هیهات من الذله مد شده است!

آهاااااااااااای عزاداران حسین(علیه السلام)!

آهای شمایی که می گفتید «یا لیتنی کنت معکم...»!

آهای

امروز روضه حسین (علیه السلام) روضه مهدی (عج) است. امروز روز گریه بر شهادت حسین (ع) نیست، روز گریه بر قدوم مهدی (عج) است.امروز روز لعنت بر یزید نیست، امروز روز آمادگی برای شوریدن بر یزید است.

امروز روز حسرت شهادت در رکاب حسین (ع) خوردن نیست، امروز روز آرزو کردن شهادت در رکاب مهدی (عج) است.

امروز روز توبه است. توبه پیش از دمیدن صبح. امروز روز نیت روزه کردن است، روزه از همه آنچه تابحال بوده ایم، همه آنچه باعث غیبت مولایمان بوده است.

امروز محرم است، این روزها همه محرم است، این روزها همه جا کربلاست. این صدای کیست که می آید: «انا ال...»

جا نمانیم...