جلوه

ویژگی های این پیامبر خدا(ع) در قرآن کریم با این آیات بیان شده است:

1- جلوگیری از توزیع ناعادلانه منابع بین مردم، از رسالتهای اصلی حضرت شعیب(ع):
«وَ إِلىَ‏ مَدْیَنَ أَخَاهُمْ شُعَیْبًا قَالَ یَاقَوْمِ اعْبُدُواْ اللَّهَ مَا لَکُم مِّنْ إِلَاهٍ غَیرُْهُ قَدْ جَاءَتْکُم بَیِّنَةٌ مِّن رَّبِّکُمْ فَأَوْفُواْ الْکَیْلَ وَ الْمِیزَانَ وَ لَا تَبْخَسُواْ النَّاسَ أَشْیَاءَهُمْ وَ لَا تُفْسِدُواْ فىِ الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَاحِهَا ذَالِکُمْ خَیرٌْ لَّکُمْ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِین»‏ اعراف85
و بر مردم مدین برادرشان شعیب را فرستادیم. گفت: اى قوم من، اللَّه را بپرستید، شما را خدایى جز او نیست، از جانب پروردگارتان نشانه‏اى روشن آمده است. پیمانه و ترازو را تمام ادا کنید و به مردم کم مفروشید و از آن پس که زمین به صلاح آمده است در آن فساد مکنید، که اگر ایمان آورده‏اید، این برایتان بهتر است‏.
«وَ یَاقَوْمِ أَوْفُواْ الْمِکْیَالَ وَ الْمِیزَانَ بِالْقِسْطِ وَ لَا تَبْخَسُواْ النَّاسَ أَشْیَاءَهُمْ وَ لَا تَعْثَوْاْ فىِ الْأَرْضِ مُفْسِدِین‏» هود85
اى قوم من، پیمانه و ترازو را از روى عدل، کامل ادا کنید و به مردم چیزهایشان را کم مدهید و چون تبه‏کاران در زمین فساد مکنید.
«أَوْفُواْ الْکَیْلَ وَ لَا تَکُونُواْ مِنَ الْمُخْسِرِینَ - وَ زِنُواْ بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِیم - وَ لَا تَبْخَسُواْ النَّاسَ أَشْیَاءَهُمْ وَ لَا تَعْثَوْاْ فىِ الْأَرْضِ مُفْسِدِینَ» الشعراء 181-183
پیمانه را تمام بپردازید و کم‏فروشى مکنید و با ترازوى درست وزن کنید. به مردم کم مدهید و بى‏باکانه در زمین فساد مکنید.

2- مخالفان حضرت شعیب(ع) ادعا میکردند که برنامه های ایشان بسیارزیانبار است:
وَ قَالَ المَْلَأُ الَّذِینَ کَفَرُواْ مِن قَوْمِهِ لَئنِ‏ِ اتَّبَعْتُمْ شُعَیْبًا إِنَّکمُ‏ْ إِذًا لَّخَاسِرُون‏
مهتران قومش که کافر بودند، گفتند: اگر از شعیب پیروى کنید سخت زیان کرده‏اید (اعراف-90)


3- خرافاتی خواندن حضرت شعیب(ع) توسط مخالفین:
قَالُواْ یَشُعَیْبُ أَ صَلَوتُکَ تَأْمُرُکَ أَن نَّترُْکَ مَا یَعْبُدُ ءَابَاؤُنَا أَوْ أَن نَّفْعَلَ فىِ أَمْوَالِنَا مَا نَشَؤُاْ إِنَّکَ لَأَنتَ الْحَلِیمُ الرَّشِید. هود-87
گفتند: اى شُعیب، آیا نمازت به تو فرمان مى‏دهد که ما آنچه را پدرانمان مى‏پرستیدند ترک گوییم، یا در اموال خود آن چنان که خود مى‏خواهیم تصرف نکنیم؟ به راستى تو مردى بردبار و خردمند هستى.
قریب به اتفاق تفاسیر این حرف مخالفان و لحن آن را استهزاء اعتقادات و اعمال حضرت شعیب(ع) میدانند.


4- تحقیر بسیار شدید حضرت شعیب(ع) توسط مخالفان:
قَالُواْ یَاشُعَیْبُ مَا نَفْقَهُ کَثِیرًا مِّمَّا تَقُولُ وَ إِنَّا لَنرََئکَ فِینَا ضَعِیفًا وَ لَوْ لَا رَهْطُکَ لَرَجَمْنَاکَ وَ مَا أَنتَ عَلَیْنَا بِعَزِیز(هود-91)
گفتند: اى شعیب! ما بسیارى از حرفهاى تو را نمى‏فهمیم. ترا در بین خود ناتوان مى‏بینیم. اگر به خاطر بستگانت نبود، سنگسارت مى‏کردیم و تو نزد ما عزیز و محترم نیستى.‏



5- تهمت دروغگویی به حضرت شعیب(ع):
الَّذِینَ کَذَّبُواْ شُعَیْبًا کَأَن لَّمْ یَغْنَوْاْ فِیهَا الَّذِینَ کَذَّبُواْ شُعَیْبًا کاَنُواْ هُمُ الْخَاسِرِین‏(اعراف-92)
آنان که شعیب را به دروغگویى نسبت دادند، گویى که هرگز در آن دیار نبوده‏اند. [طبق تفسیر المیزان این نشانه وطن فروشی مخالفان شعیب(ع)است] آنان که شعیب را به دروغگویى نسبت دادند خود زیان کردند. 
وَ مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَ إِن نَّظُنُّکَ لَمِنَ الْکَاذِبِین(‏الشعراء-186)
(گفتند): تو نیز بشرى همانند ما هستى و مى‏پنداریم که دروغ مى‏گویى.


6- حضرت شعیب(ع)، مردی از جنس مردم:
وَ إِلىَ‏ مَدْیَنَ أَخَاهُمْ شُعَیْبًا قَالَ یَاقَوْمِ اعْبُدُواْ اللَّهَ.....(هود84)
و به سوی(قوم) مدین برادرشان شعیب را فرستادیم. گفت ای قوم من خدارا بپرستید......
وَ إِلىَ‏ مَدْیَنَ أَخَاهُمْ شُعَیْبًا.....اعراف(85)
و به سوی (قوم) مدین برادرشان شعیب را فرستادیم.....
وَ إِلىَ‏ مَدْیَنَ أَخَاهُمْ شُعَیْبًا فَقَالَ یَاقَوْمِ اعْبُدُواْ الله‏.....(عنکبوت36)
 و به سوی(قوم) مدین برادرشان شعیب را فرستادیم. گفت ای قوم من خدارا بپرستید......
با مراجعه به تفاسیر معلوم میشود دلیل اینکه از حضرت شعیب به عنوان برادر یاد شده این است که که ایشان پیامبری بوده که از متن مردم برانگیخته شده است. بر خلاف برخی از پیامبران مانند حضرت رسول(ص) که از خانواده بزرگان بنی هاشم بودند ویا حضرت ابراهیم(ع) که عموی ایشان از اشراف بود ویا حضرت سلیمان(ع) و.....
در حقیقت این آیات بیانگر پیوستگی و صمیمیت زیاد میان حضرت شعیب(ع) و قوم ایشان است.


7- تهمت سحر شدن به حضرت شعیب(ع):
قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِینَ ?شعرا، 185?
گفتند: قطعا جز این نیست که تو از سحرشدگانى.


8- «بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ» (هود-86)
بیان این جمله، که تمامی مفسرین و علما آن را درباره مهدی موعود(عج) میدانند، از زبان حضرت شعیب(ع) و خطاب به قوم خود بوده است.

نکته بسیار جالب، شروع حکایت حضرت شعیب(ع) در قرآن کریم در سوره اعراف و هود به ترتیب از آیات "84" و "85" میباشد.

و نکته بسیار جالب دیگر این است که به تمامی پیامبران تهمت زدند که ساحر هستی، به غیر از حضرت شعیب(ع) که به او تهمت زدند تو مسحور هستی.

منبع: http://oboudiat.blogfa.com/