جلوه

بسم الله الرحمن الرحیم

از عاقبت شر، پناه بر تو خدایا

از خوبی ابتر، پناه بر تو خدایا

بسیار بزرگان، که این غائله دوشید

چون اشتر و استر، پناه بر تو خدایا

یک باغ دل انگیز، شده ملعبه چند

تک شاخه بی بر، پناه بر تو خدایا

در موسم پرواز، هزار توطئه کردند

چند لاشخور بی پر، پناه بر تو خدایا

رزمنده مؤمن، شک آلوده بمیرد

در گوشه بستر، پناه بر تو خدایا

خواه عالم و عامی و خواه عارف و معروف

از عاقبت شر، پناه بر تو خدایا

بسم الله الرحمن الرحیم

یادمان حرف روح خدا هست
جنگ ما -جنگ فقر و غنا-؛ هست

ضد این انقلاب خدایی
توطئه از همان ابتدا هست

از هجوم و شبیخون غمی نیست
تا که در قلب امت خدا هست

آروغی از شکم های پر بود
چیز سبزی که رو به فنا هست

دست شیطان در این غائله بود
فوق هر دستی، دست خدا هست

بسم الله الرحمن الرحیم

سبزی ما ریشه اش در سرخی کرب و بلاست
این صراط المستقیم مشحون صد ها ابتلاست

روسفیدِ روزهای سخت، خط شکن در جبهه ها
در غـــــبارآلودگـــیّ روز فتنه مبتــــلاســــت

صد هنر دارید اگر، در لحظه های گرگ ومیش
چاره در دست توسل، چاره در جام ولاست

حزب فقط حزب خدا، سبز فقط سبز ولایت
ما مطلا را نمی خواهیم، که اینها از طلاست

بسم الله الرحمن الرحیم

شیعه به خون عزیزان به ما رسید
با مرگ سرخ شهیدان به ما رسید

از بیشمار حیله ابلیس ها گذشت
تا این امانت انسان به ما رسید

تا که خدای غدیر برگزیدمان
فریاد عاصی شیطان به ما رسید

اسلام و خمر را چو به یک جام هم زدند
بر نیزه معنی قرآن به ما رسید

ما گرچه یکهزار سال دیرتر آمدیم ولی
گوی و میانه میدان به ما رسید

ما با عنایت حق روسفید شدیم
در پاسداشت حق چو دوران به ما رسید

بسم الله الرحمن الرحیم

کربلا! لطفی بکن 

کربلا! گردی به روی ما بپاش
تا که این ابنِ یزید ها حُر شوند

کربلا! در کوره ات مارا بپز
شاید این خشت های گِل آجر شوند

کربلا! این شاخه های پیر را
ول نکن تا اینچنین انبُر شوند

کربلا کاری بکن جوری شود
دشمنان از دوست هامان دلخور شوند

کربلا! مارا تمامی گریه کن
چشم ما باید همه شُرشُر شوند

گریه بر هر درد بی درمان دواست
گریه می باید که سنگها دُر شوند

کربلا! لطفی بکن تا جام مان
در محرم از ولایت پُر شوند

بسم الله الرحمن الرحیم

خدایا!

مبادا زمین لـــــه شود زیر پاهای مور
ملخ پر زند سوی اقصای قاف از غرور

مبادا دمـــــــاوند بجنبد به فوت نسیم
ودریای شیرین شود شورِ یک مَشک شور

خـــــــــــدایا مبادا مبادا که سبز لجن
گــــل و سبزه و باغ مان را بگیرد بزور

خدایا مبادا که در فتنه قاطی کنیـــــم
به تشخیص یک کرم شبتاب و دریای نور

خــــــــــــدایا پناه از سقیفه و تکرار آن
 برادر حذر! سامری ها و موسی و طور

برادر! نهالی که روح خدا کاشت و رفت
بود و خاک و آبش دل و دیده مان تا ظهور

بسم الله الرحمن الرحیم

علیرضا قزوه

تو کسی نیستی آخر، نه مرادی، نه مرید

نه معاویه، نه مولا ، نه حسینی، نه یزید

تو یکی هستی مثل همه لبریز خلل

این همه خبط و خطا از تو بعید است بعید

از تو و خیل شمایی که شمایید هنوز

که نه اویید و نه خویش اید، گرفتار من اید

که شما دل نسپردید به همراهی عشق

که شما بر سر آنید فقط دل ببرید

که شما گوش ندادید به حرف شهدا

که شما رحم نکردید به فرزند شهید

دل ندادید به سالاری آن روح رها

پی نبردید به سرداری آن راز رشید

شعر من بازی سبز خط و نقاشی نیست

خاک ایران همه بوم است، خجالت بکشید

نه بلندید و نه پست اید و نه طاقید و نه جفت

نه امیرید و نه میرید و نه عبد و نه عبید

دین و دنیای شما بازی با خون خداست

بیش از این نقشه به میدان محرّم نکشید

چوب خشکی که به خود رنگ زند نیست درخت

سبز باشید به شرطی که کمی سبز شوید

دل تان سبز، اگر سبزید سرهاتان سبز

سبز مانید و بمانید همه سرخ و سپید

اگر ایرانی آزاده شمایید درود

روزهاتان همه در شادی و شب هاتان عید

بسم الله الرحمن الرحیم

با رنگ سبز آمد و فرمود بهار است

با یک دو سه غمزه گمان کرد نگار است

از سمت خدایِ زر و زور نبی بود

الواح مقدس که آورد دلار است

خواست به ما درس ریاضی بدهد گفت:

سیزدهِ ما بیشتر از بیست و چهار است

از مسجد و تکبیر بدل زد بفروشد

گفتند که: این خانه حق نیست ضرار است

تکبیر سلاح است ولی دست کسی که:

چشمش پُرِ آب است شب و دلْ شرار است

امروز عیان گشته، شعار هاش دروغ بود

آن چیز که باز دوروبرش هست شعار است

بسم الله الرحمن الرحیم

بدم می آید از مردان نامرد!
سبک مغزانِ نامردانِ نامرد

تنفر دارم از غولان وحشی
از این غولانِ توزردان نامرد
سبیلو بی سبیل، مودار و بی مو
خصوصا پیر بی دندان نامرد

مداوا می شود ایدز و محال است
علاج درد بی درمان نامرد

عجیب است، تف به این دنیا که دایم
اسیر است مردی در زندان نامرد

بسم الله الرحمن الرحیم

«جوحی به حج واجب ماه رجب رسید»

شاعر به عمق بینش خود -یک وجب- رسید

جنگ جمل گذشت و شتر در طویله رفت

شاعر کنون برای جهاد ای عجب رسید

در روزگار فتنه چونان عامی یی نوشت

فحشش به دزد و رهزن و هم محتسب رسید

نسخه مپیچ! که وقت مداوا گذشته است

قُرص مسکّن آن: که به هنگام تب رسید

از نخبگان، روز واقعه اقدام، مقتضی است؟

یاآنکه بعدِ مردم ِ عام از عقب رسید

گرگ را در «گرگ و میش» دیدن و گفتن نخبگی است؟

یا آن که گرگِ رفته حسابش به سبّ رسید

یک سعر زیبا: دوربرگردان قربه الی الله