رضا جان اين دعواي سياسي نيست. اين يك دعواي ايدئولوژيك است. يك دعواي كلي در يك طرح بزرگ است.

تنها چيزي كه دراين دعواهاي سياسي براي كسي مهم نيست سرنوشت جوانان دانشجوي امروز وبيكاران بي خاصيت ناكارامدي است كه با هزار اميد وآرزو عمر وجواني خود راگذاشتند وچندين سال را به حمل (اي كاش كتاب!!) جزوه ها وپلي كپي ها باطل كردند،بااين خيال خام كه لااقل اين كاغذ پاره ها بتواند كار ((پارتي)) را براي شان بكند.غافل از اين كه جواني شان به اين راحتي بازيچه دست ((سياست)) مداران ... چه دولت وچه مخالفانش شده است .

وقتي خداي ناكرده عزيزي دراثر تشخيص نادرست يك پزشك جانش به خطر بيفتد ويا ساختماني دراثر نقص مهندسي برسرمان فرو بريزد آيا مي توان پذيرفت كه ((درعوض اين آقا درداخل درس خوانده وارز به هدر نرفته.))

اين است آن برنامه اي كه براي دبستاني هايي كه نورچشم امام بودند وامروز به سن باروري وتوليد رسيده اند داشتيم.

وبراي اين متولدين سال 89 هم اينطوري مي خواهيم برنامه بريزيم.