جلوه

بسم الله الرحمن الرحیم

به مالک اشتر علی (ع) می مانی

که دستی قدرتمند

ولی «تنها» بود،

در میان مردمی که قرآن را بر سر نیزه می خواندند

و

جیب هایشان کثیف بود از دینارهای مشکوک

و

گمان می کردند علی(ع) را

آنها امام کرده اند.

من و امثال من سربازهای گمنامی را می مانیم

- مشتاق و بی سخن

فرمانبرِآن «دست تنها»-

که تورا چون جان خویش می خواهیم

نه

به خاطر فتح هایت

نه

به خاطر دلاوری و ضرب شصت هایت

که

به خاطر مُهر عشقی که بر پیشانی داری

از«علی»

دوستت داریم.