جلوه

بسم الله الرحمن الرحیم

یک دل سیر زیارت

بالاخره بعد از حدود 7 سال برگشتیم مشهد. دوباره جزو مجاورین آقا امام رضا (ع) شدیم. افتخاری که به آدم آرامش می دهد. تهران که رفته بودیم (از بد حادثه بود اگرچه) همش حس دیپورت شدن از طرف آقا رو داشتم و الان انگار که آقا دوباره مارا خواسته است.

حالا دیگر بعد از سالها توانستیم بدون عجله یک دل سیر زیارت کنیم و شاید مثل سالهای دور گذشته بتوانم به همه گوشه کنار های حرم سر بزنم و عضو همه کتابخانه های آن شوم و «عطر حرم» بگیرم.

شاید امام رضا بر ما منت نهاد و ما را عضو کلوپ شیعیان خودش کرد و پیش فرزندش شفاعت کرد تا چشم بر کردار ما ببندد و مرا به رؤیاهایم بپذیرد و چه معلوم که غلام سیاهی در کنار پرافتخار ترین یاران قرار بگیرد و محسوب شود. خدا را چه دیدی؟!!!