غزه! ای شهر شاهد بر جهانِ مدعی!
ارسال شده توسط محمد علی خدادوست در 86/11/8:: 6:0 صبحبسم الله الرحمن الرحیم
غزه! ای امتدادِ امتحان کوفیان!
تو به ما محتاج نیستی
تو به هیچ کس محتاج نیستی
تو در هیاهوی مکاره صلح و سازش، علی اصغر های خویش را بر دست گرفته ای و رو به صف اندر صف ایستاده مجامع بین المللی فریاد سر داده ای:
«هان! ای گریه کنندگان به حال سگ های ولگرد!
این است نوزادان ما، بی هیچ گناهی؛ تشنه آب! تشنه غذا! تشنه مدرسه! تشنه دارو! تشنه حتی قدری روشنایی!
اینها هیچ رای نداده اند تابحال
به دموکراسی یی که دلخواه شما نیست.
اگر ما شعار پوچ دموکراسی خواهی شما را رسوا کرده ایم؛ اینها- این کودکان- بی گناهند، آنها را رها کنید از این -زندانشهر-.»
تمام چشمان از حدقه در آمده و بی احساس دوربین ها نشان دادند که حرمله های اسرائیلی با تیر های «دوزمانه»، با تیر های «اورانیومی» سفیدی زیر گلوی کودکانت را سرخ کردند به خون.
غزه! ای امتدادِ کرب و بلا!
تو به غم و اندوه من و دلسوزیم در غمهاو اندوه هایت محتاج نیستی
که تو گذر کرده ای از تردید، از ترس، از غم
من به غم و اندوه و دلسوزی برای غمها و اندوه هایت محتاجم.
قبل از آنکه مشت کوفیانِ آلوده به درهم ودینارهای کثیف را وا کنی، مرا در کوره همدردی ات بسوزان و ننگ کوفی بودن را از من بزدای.
غزه! ای شهر شاهد بر جهانِ مدعی!
تو حدود شهر کوفه جدید را ترسیم کردی و نشان دادی که کوفه چقدر وسیع شده است! وسعتی به اندازه همه دنیای مدرن! بی مردمانی که دست شان به هیچ چیز بند نیست اما دل شان بند به بندیِ فرزندان توست. مردمانی بی بلند گو!
