جلوه

به نام او

شناخت عرفان و عارف (بخش اول)

در مورد عرفان چیزی می دانید؟ مطالعه کرده اید؟ با مطالعه عاشق راه عرفان و عارف شده اید؟ با مطالعه دشمن عرفان و عارف شده اید؟ بدون مطالعه عاشق عرفان و عارف اید و بالاخره بدون مطالعه دشمن عرفان و عارف اید؟ همه این حالات احتمال وقوع دارد.

عرفان همان گونه که عاشقان سینه چاک فراوان دارد، دشمنان ساده و پاک فراوان دارد. عرفان شهدای زیادی داده است. شهیدانی که به قول حافظ جرمشان آن بوده که اسرار هویدا می کرده اند. اما گویا بشر دارد به بلوغ می رسد. امروزه نوشته ها و گفته های عرفانی در سراسر دنیا طرفداران زیادی پیدا کرده است به گونه ای که نوشته های کسانی چون پائولو کوئلیوی برزیلی تقریبا به تمام زبانهای دنیا جزو پر فروش ترین کتابها بوده است. اشعار مولوی و خیام جزو پر فروش ترین اشعار در آمریکا و اروپا هستند.

گرچه عرفان هم مثل هر چیز دیگری آفات خاص خودش را دارد و یکی از آنها در سطح جهانی همین عرفان خنثی و عرفان لیبرال است. عرفانی که حتی با بی مذهبی هم می سازد یا بهتر بگوئیم از دل بی مذهبی بیرون می آید. موحد است، عرفانی موحد است اما مذهب خاصی ندارد و حتی در مواردی مذهب را نفی می کند. اعتقاد دارد که چکیده همه مذاهب همین دریافت عرفانی از طبیعت و خداست پس بنابر این رنگ مذهب زائده ای بر این اصل است که نبودش اگر بهتر نباشد خللی در اصل ایجاد نمی کند.

در عرفان غیر لائیک و حتی اسلامی و عرفای این حوزه هم مشابهان این عقیده پیدا می شود. عرفان اسلامیی که خود را از قید آداب می رهاند. از قید تعهدات مناسک عبادی و مناسبات اجتماعی خلاص می کند. به سیاست و تدبیر جامعه و سرنوشت جامعه و همنوع کاری ندارد. اهل جهاد نیست، اهل شناخت دوست و دشمن نیست. یک تنبلی عرفانی.

و در همه این حوزه های ذکر شده «مراد» ها و رهبران و «پیر» ان هستند و پیروانی دارند. اما عارف کامل کیست و ما از عرفا کی ها را می شناسیم؟  ... ادامه دارد