جلوه

بسم الله الرحمن الرحیم

چون روباهی که بچه اش را به دندان می گیرد از تهران فرار کن!  

آفات تهران:1-دروغ

ما که از شهرستان به تهران آمده ایم (از بد حادثه) بهتر می توانیم این شهر را با دیگر شهر ها مقایسه و نقد کنیم.

برخلاف تبلیغ شهرداری که تهران را شهر اخلاق می نامد موارد غیر اخلاقی زیادی گریبان تهران و تهرانیان را گرفته است که متاسفانه ارتباط مستقیم با سرنوشت کل ایران حتی روستائیان ساده دل نقاط دورافتاده آن دارد. علت؟ علت ارتباط؟ اولا اینکه غالب تصمیم گیرندگان سرنوشت ایرانیان ساکن تهران اند و آلوده به همین آفات تهران. درثانی تمامی (بدون اغراق) رسانه های ایران دیداری و شنیداری در دست تهرانیان آفت زده است و روز و شب فرهنگ و رسوم خود را در مغز تمام ایرانیان حکاکی می کنند.

اولین آفت اخلاقی تهرانیان دروغ است. من در هیچ شهری به اندازه تهران دروغ را رایج ندیده ام. در اینجا دروغ به عناوین مختلف تطهیر می شود و شده است. پیچاندن، خالی بستن، راست و ریز کردن و... عناوین محترمانه همان دروغ گفتن اند. در اینجا هرکه دروغ گو تر، تیز تر، باهوش تر و هرکه راست گو تر، جوات تر و خنگ تر.

دروغ لازمه گفتگو ها و دوستی ها و دشمنی هاست. اینجا دروغ دیگر امری قابل قبول است. وقتی به دروغگویی دوستت پی می بری آنرا به حساب سیاست ورزی اش می گذاری و چه بسا بر این توانایی اش غبطه می خوری!

حالا شما حساب کنید که این دروغ گو ها در میان تمام اطرافیان تان هستند، خانواده، دوستان، همکاران، همسایگان. در میان کسانی که سروکارت هر روز یا هر از گاه یا اتفاقی به آنها می افتد. در میان رئیس هایت، در میان مدیر ها و... و متاسفانه در میان رسانه های مکتوب و غیر مکتوب روی نت که باز هم همه تهرانی اند!

فقط تو می توانی امید وار باشی که دوستان و اطرافیان دلسوزت به تو دروغ هایی را بگویند که ضرری به حالت نداشته باشد!