جلوه

بسم رب الشهداء والصدیقین

تابلویی از امروز ما

طبل ها هر روز بزرگتر می شوند و کسانی که بر آنها می کوبند بنیه دار تر و صدایی که از آنها بر می خیزد کوبنده تر و لرزاننده تر.

بلندگو ها هر روز زیاد تر می شوند و قوی تر و آنکه آنها را در دست دارد بلند تر فریاد می کشد و صدای خروجی، گوش خراش تر می شود.

گفته اند سپاه یزید بر طبل ها می کوبیدند تا صدای هدایت گر امام ع به گوش شان نرسد.

گفته اند هر روز عاشوراست و هرجا کربلا،

 آیا صدای هدایت گر امام ع دارد صدایمان می زند؟ آیا امام مان دارد هل من ناصر ینصرنی میگوید؟ آیا امام مان دارد می گوید: شکم هایتان از حرام پر شده است و پند، شما را سود نمی دهد؟ آیا امام ع دارد تک تک ما را به نام و نام پدرمان می خواند و دعوت مان می کند به پذیرفتن ولایت و ترک طاغوت؟

آیا ما محکم تر بر طبل ها می کوبیم تا یاد آورمان نشود که نماز در زندگی مان چه جایگاهی دارد؟ روابط مان سکولار، افکارمان سکولار، گفتگوهایمان سکولار، نقشه هایمان سکولار،کار ها و اشتغالاتمان سکولار، دغدغه ها و غصه هایمان سکولار، سرگرمی ها، فیلم ها و سریالهایمان سکولار است؟

آیا لایه دیندارِ سطحیِ شخصیت مان دارد سنج میزند، فلوت می نوازد، سنتور می زند تا دستِ لایه دنیامدارِ عمقی شخصیت مان در عاشورای همیشه حسین ع رو نشود؟

آیا کسی در درون ما از وعظ می ترسد؟ از خطابه هراسان است؟ از اینکه سرنوشت عمر سعد را بشنود گریزان است؟ نمی خواهد بداند عمر سعد دعوت های رو در روی امام ع و الطاف شخصی او را رد کرد، در صورتی خود برای خویش حساب و میزان بر قرار کرد و حکم به دوزخی بودن خود داد.

آیا کسی دردرون ما از شنیدن جوانب امر عظیم عاشورا چندشش می شود که هزار رنگ ساخته است و هزار شکل سرگرمی تا حواس مان را پرت کند؟

آیا...