جلوه

بسم الله الرحمن الرحیم

هنر؟

دیشب احیاء جای دوستان خالی، به پیشنهاد دخترم که با دوستش قرار گذاشته بودن رفتیم خیمة الانتظار. من به دنبال جایی برای وضو و نماز یه حسینیه پیدا کردم چهل پنجاه متر اون طرف تر، یه جای دنج که نهایتا تمام مراسم احیاء رو همونجا موندم!
به قول قدیمی ها الغرض؛ سرویس بهداشتی رفتم وضو بگیرم یه جای خیلی کوچیک بود که البته خیلی خوب فضاسازی شده بود و خیلی تمیز کاشی کاری.
فضا دارای انحنا ها و شکستگی ها و گوشه های زیادی بود که مقداری زیادی برش های نازک کاشی لازم داشت و کاشی کار با دقت و هنر خاصی همه را کاشی کرده بود.
سرویس بهداشتی بود اما زحمت و دقت کاشی کار که چه بسا فرد بی سواد و بی ادعایی هم می تونه باشه ملموس بود.
با خودم به هنر اندیشیدم که این همه ظرافت و کارایی و «خوش دستی» هنر نام گذاری نمی شه ولی نقاشی ها، شعر ها، بازی گری هایی که یک قرون کاربرد در زندگی مردم و جامعه نداره و دیدنشون هم هیچ حس تحسینی در آدم بر نمی انگیزه ، هنر نام می گیره و بر صدر می نشینه!
کاشی کار بی ادعا عمری هنرش مورد استفاده عموم مردم از سطوح پایین تا بالای جامعه هر روز و شب روح شون رو آرامش میده و هنرمند بدون شناخته شدن به عنوان هنرمند، در سطوح پایین اجتماع جایگزاری می شه و «هنرمند های خودخوانده» با غصب جایگاه وی بی جهت بر صدر می نشینند و قدر می بینند!
این قضیه در مورد بنا ها، گچ کارها، نجار ها، مقنی ها، کشاورزها، لوله کش ها و... صدق می کنه!
تا حالا به ظرافت و تمیزی نقاشی خونه تون
به نظم فوق العاده آجرچینی دیوار خونه تون
به ....
فکر کردین؟