جلوه

جایی برای خوشگذرانی

توقع داری اینجا بهت خوش بگذره؟

سعادت یعنی خوش بودن و خوش و خرم زندگی کردن؟ یعنی احساس رضایتمندی نفسانی؟

کور خوانده ای. اینجا جای خوش گذراندن نیست.

دنیا پیچیده در سختی، در رنج و در اندوه است. حقیقت دنیا اینچنین است. جدمان آدم هم دنیا را همین گونه آغاز کرد.

از اسم اعظم ، تمام وجود، اولین جلوه و آخرین ظهور مثالی بهتر؟ او که تا حد کمانی به خدا نزدیک بود و نیاز «همه» از وجود او به سوی خدا می رفت.

«زندگی» اش در «این» دنیا چگونه بود؟ بین دو همسایه منزل داشت که یکی زباله درون منزل ایشان می ریخت و دیگری خاکروبه  بر سرش.

با ناسزا به استقبالش می رفتند و با سنگ بدرقه اش می کردند. بدن نازنینش را مجروح کردند و دندانش را شکستند. تیغ بر او کشیدند و بهتان بر وی بستند.

در اوج قدرت «ظاهری دنیا» که پیامبر بود و حاکم، اجازه وصیت نیافت و با مشایعینی اندک به خاک سپرده شد.

آه! از اسماء حُسنای دیگر خدا و آنچه در این دنیا بر سرشان آمد که نپرس!

سعادت را تعریف کن! یعنی احساس خوشی و لذت و رضایتمندی از زندگی؟

گولت نزنند! سعادتمند ها آنها بودند که گفتم و زندگی شان آنگونه بود که می دانی. یکی از خوشبخت ها سرش بر روی نیزه بود «چند» روز پیش. یکی از خوش بخت ها در تب زهر می سوزد این روز ها!

 آه!

 من چقدر خوشبختم؟!