جلوه

بسم الله الرحمن الرحیم

جاجی رجب محمد زاده به آرزویش رسید، خدارو شکر

شاید برای شما در حد لینک و لایک باشد اما برای من خیلی واقعی ست. در بعضی مهمانی های فامیلی دیده ام اش، توی کوچه خیابان های پایین شهر مشهد هم. توی قهوه خانه حاج اسحاق خدا بیامرز که عمویم اداره ش می کرد در پنجراه پایین خیابان مشهد هم.

من خیلی عادت به کنجکاوی ندارم و برای همین تازه بعد از اینکه پست های مربوط به حاجی رجب را در شبکه های اجتماعی مثل کلوب دیدم فهمیدم پیرمردی که همیشه می دیدم دستمال به صورتش می بنده جانبازه! سالها بدون اینکه بپرسم با خودم فکر می کردم معلول بیماری های ریشه کن شده قدیمی مثل جذامه! ، ایثارگران در دوران انفجار اطلاعات هم گمنام اند. حالا از عمویم می پرسم و میگه آره حاجی رجب محمد زاده در همین پنجراه توی نونوایی کار می کرد و  قهوه خانه ما برای غذا می اومد. رفت جبهه و صورتش رو ترکش برد. بعد از اون هم که دیگه کار نمی تونست بکنه می اومد قهوه خونه و ما واسش چای شیرین درست می کردیم و با نی می خورد. 

پارسال بود که بعد از پخش خبر و اطلاعاتش توی شبکه های اجتماعی یکی از سایت های خبری باهاش مصاحبه می کنه و توی اون مصاحبه تنها آرزوش رو دیدار با مقام معظم رهبری اعلام می کنه.

امسال ایام عید نوروز این آرزوش بر اورده شده و خصوصی با مقام معظم رهبری دیدار کرده.

نکته جالب اینکه این جانباز مستاجره و بعد از حدود سی سال تحمل رنج و مشقت جانبازی که هیچ جراحی یی نتونسته قدری بهبودی نصیبش کنه هنوز رنج بی خانه بودن رو هم کسی نتونسته براش درمان کنه!!! آخه دولت برای دادن خانه قدری پول آورده می خواد که این جانباز از تامین اون ناتوانه! بعله دولت که تقصیری نداره، قانونه، آورده اولیه باید باشه تا قسط های بعدی برقرار بشه و آپارتمان تحویل بشه.

http://farsi.khamenei.ir/news-content?id=29344