جلوه

به بهانه پخش فیلم "بچه های آسمان" از صدا وسیما

در توصیه های اخلاقی شنیده ایم که درامور معنوی به افراد بالا دست تر ازخود ودرامور مادی به پایین دست تر از خود بنگرید.

فکر می کردم اگر یک فیلم ساز بخواهد به این روایت عمل کند چه فیلمی خواهدساخت و در مخاطب چه اثری خواهد گذاشت؟
مخصوصا که هردوی اینها یعنی درآمدمالی کم و رتبه معنوی و انسانی بالا در قهرمانان داستان باهم جمع شده باشند.
احتمالا مخاطب از طرفی نوعی انگیزه وانرژی درجهت صبر و نیز شکر بیشتر از داشته های مادی می گیرد و از جهتی  نوعی غبطه و رشک بر مقامات معنوی قهرمانانش می یابد و با الگو پذیری غیر مستقیم ، همتش در جهت تحصیل مقامات معنوی افزایش می پذیرد(عجب جمله تاریخی ای شد!!).

آن وقت است که تماشای چنین فیلم وداستانی نه تنها اتلاف وقت  و "سرگرمی" نیست بلکه  می تواند عبادت و "تفکر" هم باشد.
حال  از این بُعد به فیلم وسریال های امروز مان نگاه کنیم وببینیم آیا نوع نگاهشان مطابق با این توصیه دینی و اخلاقی و روانشناسی هست یا در جهت عکس آن؟