جلوه

بسم الله الرحمن الرحیم

به باران حسودیم می شود

و به گیاه

چقدر به شما نزدیک اند 

که درست طبق اراده تان می ریزند و می رویند

ای به باران نزدیک!

و به گیاه!

چشم به قدم خبر های آمدن تان در میان مردم احساس غربت می کنم

در میان همه که خبر های سیاسی را می جویند

در میان همه که خبر های اقتصادی را جوند

در میان همه که ورزش را می بینند و می شنوند.

این روزها وسوسه می شوم عجیب:

که بروم سراغ ورزش

شاید

می گویم شاید؛

شما وقتی آمدید من را هم برای کاری لازم داشتید (همانطور که خواهر برادر هایم مسخره ام می کنند: برای پالان کردن الاغ تان!)

اگر کاری یدی باشد و توان جسمی بخواهد، بتوانم

می دانم افکاری حماقت آلود است 

اما اظهار عاشقی ست

اظهار منتظر بودن است

شاید