جلوه

داشتم یادداشتی رو از یکی از دوستان راجع به فوتبال می خوندم وخواستم اونجا افاضه فیوضات کنم اما اینجا افتخارمی دم:

 "جالبه که خیلی از مشکلات مدیریتی واجتماعی مملکتمون روهم درهمین فوتبال می شه دید مثلا:
عدم همکاری وکار گروهی ،تقلید کور کورانه یا متظاهرانه از دیگران،بیش خواهی ،تکروی ،جاه طلبی ومنفعت طلبی شخصی به جای ذره ای دلسوزی واحساس مسئولیت به ویژه در مدیران ،ویژه خواری ها،واسطه گری ها،مدیران مادام العمر ،بازده بسیار پایین سیستم های دولتی،کار احساسی وبرنامه ریزی های یک شبه ،عدم وجود برنامه ریزی بلند مدت یا حتی میان مدت ،وجود استعداد های جوان ونابی که براثر بی تجربگی شخصی وعدم راهنمایی واستعدادیابی وآموزش مناسب وبه موقع وکمی هم ناشکیبایی یا خام طمعی فردی به هرز می روند یا به سرنوشت نامربوط (مثلامسایل اقتصادی یا اعتیاد یا فساد اخلاقی و...)کشانده می شوند.

 علی کریمی ،مجتبی جباری،خداداد عزیزی وکریم باقری وعلی دایی  نمونه های شاخص استعداد درسال های اخیرمورد توجه اندکه به ترتیب ،محرومیت طولانی در بهترین سال هابرای رشد وشکوفاشدن ،مصدومیت طولانی ،عدم کشف وپرورش به موقع استعداد ،رفتن به دانشگاه (مسیری غیر از استعداد اصلی وگذشت حداقل 4 سال از بهترین سال های عمر) درمورد این افراد نابغه به خوبی آشکاراست وماحصل این مسئله عدم استفاده بهینه از نیروی انسانی به نفع کشور و برای فرد جز آه وحسرت برای فرصت های ازدست رفته واندوه وافسردگی از ناکامی ها چی می تونه باشه؟بعد هم اصطلاحا سر پیری ومعرکه گیری وانتقاد ونفرین وشاخ وشانه کشی و...به جای لذت از دوران بازنشستگی  وافتخار به گذشته طلایی"

شمام می تونین حتما به این لیست بلندو بالا اضافه کنین